[postlink]http://dagendauwsnotenbalk.blogspot.com/2011/06/evokatie-todeserfahrung-van-rainer.html[/postlink]http://www.youtube.com/watch?v=rl0_Wyddmeoendofvid [starttext]
Een video-evokatie
van Rainer Maria Rilke' s gedicht "Todeserfahrung"
TODESERFAHRUNG
Rainer Maria RILKE
Wir wissen nichts von diesem Hingehn, das
nicht mit uns teilt. Wir haben keinen Grund,
Bewunderung und Liebe oder Haß
dem Tod zu zeigen, den ein Maskenmund
tragischer Klage wunderlich entstellt.
Noch ist die Welt voll Rollen, die wir spielen,
solang wir sorgen, ob wir auch gefielen,
spielt auch der Tod, obwohl er nicht gefällt.
Doch als du gingst, da brach in diese Bühne
ein Streifen Wirklichkeit durch jenen Spalt,
durch den du hingingst: Grün wirklicher Grüne,
wirklicher Sonnenschein, wirklicher Wald.
Wir spielen weiter. Bang und schwer Erlerntes
hersagend und Gebärden dann und wann
aufhebend; aber dein von uns entferntes,
aus unserm Stück entrücktes Dasein kann
uns manchmal überkommen, wie ein Wissen
von jener Wirklichkeit sich niedersenkend,
so daß wir eine Weile hingerissen
das Leben spielen, nicht an Beifall denkend.
DOODSERVARING
vertaling door
DagEnDauw
Slechts onwetend zijn wij over dit heengaan,
dat niets met ons delen wil. Geen grond
voor bewondering, liefde noch haat,
voor datgene wat ons velt. Enkel een grimas van rouw,
die zich telkens weer wonderlijk herstelt.
De samenleving is een maskerade, een rollenspel;
met als zorg elkaar te behagen,
en ofschoon het geen mens bevalt, is de dood steeds bereid ook zijn steentje bij te dragen.
Maar bij jouw vertrek brak zich een streep werkelijkheid baan,
door de opening in het doek waarlangs je bent weggegaan.
Op de planken plots geen klatergoud,
maar groen, waarachtig groen, waarachtig zonlicht, waarachtig woud.
En wij vervolgen het spel,
hervatten het zo moeizaam verworven gebaar,
houden trots de schijn weer op, jaar na jaar.
Tot dit gevoel, ooit te worden weggerukt,
ons opnieuw overvalt en vervult van een zeker weten,
waardoor het lukt,
een korte poos het echte leven te leven
en de gedachte aan applaus even te vergeten.
DEATH EXPERIENCE
translated by
Cliff CREGO
We know nothing of this going away, that
shares nothing with us. We have no reason,
whether astonishment and love or hate,
to display Death, whom a fantastic mask
of tragic lament astonishingly disfigures.
Now the world is still full of roles which we play
as long as we make sure, that, like it or not,
Death plays, too, although he does not please us.
But when you left, a strip of reality broke
upon the stage through the very opening
through which you vanished: Green, true green,
true sunshine, true forest.
We continue our play. Picking up gestures
now and then, and anxiously reciting
that which was difficult to learn; but your far away,
removed out of our performance existence,
sometimes overcomes us, as an awareness
descending upon us of this very reality,
so that for a while we play Life
rapturously, not thinking of any applause.
[endtext]
Een video-evokatie
van Rainer Maria Rilke' s gedicht "Todeserfahrung"
TODESERFAHRUNG
Rainer Maria RILKE
Wir wissen nichts von diesem Hingehn, das
nicht mit uns teilt. Wir haben keinen Grund,
Bewunderung und Liebe oder Haß
dem Tod zu zeigen, den ein Maskenmund
tragischer Klage wunderlich entstellt.
Noch ist die Welt voll Rollen, die wir spielen,
solang wir sorgen, ob wir auch gefielen,
spielt auch der Tod, obwohl er nicht gefällt.
Doch als du gingst, da brach in diese Bühne
ein Streifen Wirklichkeit durch jenen Spalt,
durch den du hingingst: Grün wirklicher Grüne,
wirklicher Sonnenschein, wirklicher Wald.
Wir spielen weiter. Bang und schwer Erlerntes
hersagend und Gebärden dann und wann
aufhebend; aber dein von uns entferntes,
aus unserm Stück entrücktes Dasein kann
uns manchmal überkommen, wie ein Wissen
von jener Wirklichkeit sich niedersenkend,
so daß wir eine Weile hingerissen
das Leben spielen, nicht an Beifall denkend.
DOODSERVARING
vertaling door
DagEnDauw
Slechts onwetend zijn wij over dit heengaan,
dat niets met ons delen wil. Geen grond
voor bewondering, liefde noch haat,
voor datgene wat ons velt. Enkel een grimas van rouw,
die zich telkens weer wonderlijk herstelt.
De samenleving is een maskerade, een rollenspel;
met als zorg elkaar te behagen,
en ofschoon het geen mens bevalt, is de dood steeds bereid ook zijn steentje bij te dragen.
Maar bij jouw vertrek brak zich een streep werkelijkheid baan,
door de opening in het doek waarlangs je bent weggegaan.
Op de planken plots geen klatergoud,
maar groen, waarachtig groen, waarachtig zonlicht, waarachtig woud.
En wij vervolgen het spel,
hervatten het zo moeizaam verworven gebaar,
houden trots de schijn weer op, jaar na jaar.
Tot dit gevoel, ooit te worden weggerukt,
ons opnieuw overvalt en vervult van een zeker weten,
waardoor het lukt,
een korte poos het echte leven te leven
en de gedachte aan applaus even te vergeten.
DEATH EXPERIENCE
translated by
Cliff CREGO
We know nothing of this going away, that
shares nothing with us. We have no reason,
whether astonishment and love or hate,
to display Death, whom a fantastic mask
of tragic lament astonishingly disfigures.
Now the world is still full of roles which we play
as long as we make sure, that, like it or not,
Death plays, too, although he does not please us.
But when you left, a strip of reality broke
upon the stage through the very opening
through which you vanished: Green, true green,
true sunshine, true forest.
We continue our play. Picking up gestures
now and then, and anxiously reciting
that which was difficult to learn; but your far away,
removed out of our performance existence,
sometimes overcomes us, as an awareness
descending upon us of this very reality,
so that for a while we play Life
rapturously, not thinking of any applause.
[endtext]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten