Wie ooit in de woestijn is geweest vergeet nooit meer de gedempte geluiden, die onmetelijke rust, de wijdsheid, en bij avond; de opalen zonsondergang, de betoverende maan en de sterrenhemel die je overrompelen. Ik herinner me nog precies hoe ik er amper durfde te fluisteren... Als ode aan de woestijn : Desert Rose van Sting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten