[postlink]http://dagendauwsnotenbalk.blogspot.com/2011/09/la-favola-degli-aironi-angelo.html[/postlink]http://www.youtube.com/watch?v=vjHptad8ir4endofvid [starttext]
La favola degli aironi
È là
L'orizzonte
De reigers
Daar
waar de aarde neerbuigt om
te verzamelen wat door de tijd werd achtergelaten
komt de eindeloze wind en verwaait de duinen tot grijs zand ,
terwijl de winterkraaien paraderen.
Ze krijsen in zwarte formaties
hun spotlach over de wereld
en verdwijnen dan achter de horizon...
... Nu,
de laatste zaden
geen vruchten meer zullen voortbrengen,
lijkt de aarde haast vergeten
dat onlangs
de wind nog zacht en geurig was,
en de reigers
met hun vleugels het zonlicht vingen...
Terwijl inmiddels weer de winterkraaien paraderen.
Ze krijsen in zwarte formaties
hun spotlach over de wereld
en verdwijnen vervolgens achter de horizon...
[endtext]
Nu de zomervakantie voor de meesten ten einde is, en op kousevoeten de herfst begint te naderen, even dit weemoedig liedje voor het slapen gaan, van Angelo Branduardi...
È là
Che la terra si è chinata
A raccogliere ogni cosa
Che il tempo ha abbandonato
Lasciato dietro a sè
E il vento senza fine
Che logora le dune
Di spiagge così grigie
E i corvi dell'inverno
Si sono ormai posati,
è là dove svanisce
L'orizzonte
È là
Che l'ultimo dei semi
Non ha lasciato frutto
E la terra ha ormai scordato
Che tanti anni fa
A un vento profumato
Distesero gli aironi
Le ali colorate
E i corvi dell'inverno
Si sono ormai posati,
è là dove svanisce
A raccogliere ogni cosa
Che il tempo ha abbandonato
Lasciato dietro a sè
E il vento senza fine
Che logora le dune
Di spiagge così grigie
E i corvi dell'inverno
Si sono ormai posati,
è là dove svanisce
L'orizzonte
È là
Che l'ultimo dei semi
Non ha lasciato frutto
E la terra ha ormai scordato
Che tanti anni fa
A un vento profumato
Distesero gli aironi
Le ali colorate
E i corvi dell'inverno
Si sono ormai posati,
è là dove svanisce
L'orizzonte
De reigers
Daar
waar de aarde neerbuigt om
te verzamelen wat door de tijd werd achtergelaten
komt de eindeloze wind en verwaait de duinen tot grijs zand ,
terwijl de winterkraaien paraderen.
Ze krijsen in zwarte formaties
hun spotlach over de wereld
en verdwijnen dan achter de horizon...
... Nu,
de laatste zaden
geen vruchten meer zullen voortbrengen,
lijkt de aarde haast vergeten
dat onlangs
de wind nog zacht en geurig was,
en de reigers
met hun vleugels het zonlicht vingen...
Terwijl inmiddels weer de winterkraaien paraderen.
Ze krijsen in zwarte formaties
hun spotlach over de wereld
en verdwijnen vervolgens achter de horizon...
[endtext]
1 opmerking:
Ben zo'n 15 jaar geleden een naar een optreden van Angelo Branduardi geweest en dat zal me levenslang bijblijven.... het benaderde de perfectie.
Dit lied krijgt plots, bij het zien van deze video en het lezen van de tekst een meerwaarde.... 'k ga het bij mijn favorietjes voegen, zo blijft het onder mijn aandacht....
Een reactie posten